Wouter le Duc (1989) vertelt fictieve en non-fictieve verhalen over mensen die zich aan de rand van de samenleving bevinden. Hij haalt zijn inspiratie uit een interesse voor mensen met een ongebruikelijk levensverhaal, actuele ontwikkelingen, persoonlijke ervaringen en historische figuren. In zijn projecten richt hij zich op de kern van de personen; waar komen zij vandaan, hoe geven zij invulling aan het leven en wat gaat de toekomst hun brengen.
www.wouterleduc.com
Geloof en hoop
In mijn zoektocht naar de kracht van Rotterdam ben ik op zoek gegaan naar mensen met geloof en hoop in het centrum van Rotterdam.
08.00 uur – 10.00 uur Museumpark
Voor de schoonmaakdienst van de Gemeente uit loopt Jasper, op zoek naar achtergebleven geld of spullen van mensen die de dag daarvoor in het park hebben gezeten. Als ik hem even later aanspreek terwijl hij op een bakje zit, herkent hij direct het model van mijn camera en beginnen we te praten over fotografie. Op de vraag of ik hem mag fotograferen voor De Kracht van Rotterdam moet hij even nadenken. Ik kom bij hem op het bakje zitten en we hebben het over zijn leven, over hoe hij in Portugal boten restaureert om wat geld te verdienen, hoe hij enkele dagen geleden uit zijn kraakpand is gezet en nu noodgedwongen in de nachtopvang zit en over hoe je in moeilijke tijden moet doorzetten. Na een uur zegt hij uit het niks dat ik hem mag portretteren.
12.00 uur – 14.00 uur Citykerk Het Steiger
Wachtend op het begin van de dienst van Citykerk het Steiger kwam er een auto aanrijden waar Carla stralend in haar rode outfit uitstapte. We raakten aan de praat, over het geloof, de regels van de kerk en de kracht van de liefde. Zij maakte geen onderdeel uit van de Ethiopische kerkdienst, maar is pastores voor de Rooms-Katholieke kerk die daar ook haar diensten houdt. Vanwege Pinksteren droeg ze deze kleding. Ze kwam alleen maar iets afgeven en na ons gesprek stapte ze weer net zo stralend de auto in.
18.00 uur – 20.00 uur Museumpark
Vanaf de brug in het midden van het Museumpark zie ik een man met felgekleurde kleding staan. Hij zingt vol overtuiging en met zijn outfit steekt hij fel af tegen de grijze stadsomgeving. Ik loop naar hem toe en stel me voor. Hij vertelt dat hij een reggae artiest is, geboren in Suriname, die bekendheid probeert te krijgen in Rotterdam. Hij is in het park om een videoclip op te nemen voor zijn nieuwe single. Zijn naam versta ik niet goed en na twee keer vragen stroopt hij de mouw van zijn blouse op waar zijn naam, Bobmano, groot op zijn arm staat getatoeëerd.
02.00 uur – 04.00 uur Witte de Withstraat
De psychonaut uit het gedicht van Micha Hamel blijft in mijn hoofd ronddwalen. Ik voel de drang om er iets mee te doen maar hoe verbeeld je iets wat geen fysieke gedaante heeft? Ik kwam Nico tegen op de Witte de Withstraat, hij vroeg me om kleingeld. Ik vertelde hem waar ik mee bezig was. Zodra hij de woorden ‘De Kracht van Rotterdam’ hoorde stak hij van wal. Nico is er van overtuigd dat hij de kennis heeft om het universum te beheersen. Door middel van het combineren van verschillende scheikundige elementen denkt hij de wereld te kunnen redden, maar nu heeft hij eerst wat kleingeld nodig.
De jury:
“Het karakter van het centrum lijkt lastig te verbeelden, het is misschien te divers.”
“Die turquoise man intrigeert me…”
